Γινόμαστε ποιητές 7

Λήθαργος

 

Σε ένα δωμάτιο μεγάλο
βρίσκομαι εγώ.
Σε ένα κρεβάτι στρωμένο απ’όλους
κοιμάμαι μόνη.
Νιώθω ζεστά. Προστατευμένη.
Να σηκωθώ δεν θέλω
απ’το κρεβάτι αυτό.
Μα το ξυπνητήρι χτυπά συνεχώς,
με ενοχλεί.
Και γω το αγνοώ.
Από το λήθαργο  αυτό
δεν θέλω να βγω.
Και αυτό, το ξυπνητήρι,
άλλο δεν αντέχει
και σκάει.
Τα μάτια μου λιγάκι ανοίγω
κάτι, οτιδήποτε να δω.
Και ένα μόνο πράγμα βλέπω:
σ’ένα δωμάτιο μεγάλο,
βρίσκονται και άλλοι μαζί μου,
στην κατάσταση που κάποτε
βρισκόμουν και ‘γω.

Ελπίδα Σ.
(Σημ.: Το ποίημα αυτό είναι αποκλειστικά συμβολικό)

Γινόμαστε ποιητές 6

Σχολείο

 

Ένα μαντρί γεμάτο βόδια
τσομπάνηδες εκεί,
πετάνε δίχως αύριο
φαΐ μες το μαντρί.
Κοπάδι πάνε όλα μαζί
για να επιβιώσουν.

Δημήτρης Τ.
Μαρία Β.

Γινόμαστε ποιητές 5

Αδιέξοδος

 

Μεγάλος ο δρόμος, μεγάλη η διαδρομή.
Κουράστηκα εγώ, κουράστηκες και εσύ.
Μεσ’της νύχτας τη σιωπή
κανένα φως δεν βλέπω.
Πια, μόνο σαν στάχτη η μορφή σου ταξιδεύει
στου μυαλού μου τα στενά.
Πια, μόνο η σκιά σου μου κρατάει συντροφιά.
Ωκεανός ολόκληρος οι στιγμές μας,
φωτιά που δεν σβήνει η αγάπη μου για σένα,
κερί αναμμένο η ελπίδα μου
πως ο έρωτάς μας θα φουντώσει ξανά,
όπως το λάδι στη φωτιά.
Λαβύρινθος που δεν μπορώ να βγω.
Αυλή γεμάτη μαύρα λουλούδια η ψυχή μου.
Νιώθω κενός.

Φανή Π.
Χριστίνα Π. , Ισιδώρα Γ.

Γινόμαστε ποιητές 4

Αιώνιο απωθημένο

 

Σαν κύκνοι, σαν αιθέρας,
υπάρξεις μαγικές,
για ένα απωθημένο, όνειρο μυστικό,
τσαλακώνουν τα κορμιά τους πάνω στις νότες.
Η ανάσα τους καυτή επάνω στη σκηνή…
Δυο σκιές που γίνονται ένα.
Δυο όνειρα που ενώνονται.
Και η δύναμή τους αιώνια.

Κατερίνα Σ.              
Γεωργία Κ.
Μαριάννα Κ.

Γινόμαστε ποιητές 3

Υποφέρω

 

Βάνδαλοι οι υπουργοί
Βάνδαλοι οι κυβερνήτες
βάνδαλη εσύ
που μου έχεις καταστρέψει τη ζωή.
Οι μίζες και η απάτη,
η κακία και το μίσος,
όλα αυτά τα ξέρω
μα για σένα υποφέρω.
Αδιαφορείτε;
Μας μισείτε;
Δεν το ξέρω…
μα για σένα υποφέρω.

Φίλιππος Σ.

Γινόμαστε ποιητές 2

Μαθηματικά

 

Ένα χαρτί με χ και ψ
ένας κουβάς με σκέψεις.
Μόνο εγώ και η λογική.
Όλα τόσο ίδια φαίνονται.
Σε ξεγελούν τα χ και ψ
όπως και η ίδια η ζωή.
Αρκεί να έχεις οδηγό
τον ίδιο σου τον εαυτό.

Λάζαρος Γ.
Παναγιώτης Ο.