Είναι αδιανόητο ακόμη και να φανταστεί κανείς πώς θα ήταν ο κόσμος μας
χωρίς αγάπη. Μια τόσο μικρή λέξη που, όμως, η σημασία της στη ζωή μας είναι
απέραντη! Όλοι έχουμε υπάρξει πομποί και δέκτες αυτού του συναισθήματος, όλοι
το έχουμε γευτεί. Από παιδιά ακόμη εισπράττουμε την αφοσίωση και φροντίδα των
γονέων μας οι οποίοι είναι οι πρώτοι που μας φέρνουν σε επαφή με το συναίσθημα
αυτό. Στην πορεία της ζωής μας, ωστόσο, ανακαλύπτουμε πολλές μορφές της αγάπης,
όπως η αδελφική, φιλική, ερωτική, η αγάπη για το συνάνθρωπο, η αγάπη προς το
Θεό, την πατρίδα και τη φύση. Ο όρος αυτός, επομένως, καθορίζει και διαμορφώνει
την προσωπικότητά μας, τη θέση μας στην κοινωνία.
Αν επέλεγε κανείς να διερευνήσει σε βάθος δύο από τις παραπάνω
εκδηλώσεις αγάπης σίγουρα θα είχε ως αφετηρία του τη μητρική αγάπη, την αγάπη, δηλαδή, της
μητέρας προς το παιδί η οποία έχει δύο όψεις. Στη μικρή ηλικία αντιπροσωπεύει
τη φροντίδα και την ευθύνη, που είναι απολύτως αναγκαίες για τη διαφύλαξη της
ζωής του παιδιού και την ανάπτυξή του. Όσο όμως μεγαλώνει, η μητρική αγάπη
μεταφράζεται στη στάση εκείνη που ενσταλάζει στο παιδί
την αγάπη για τη ζωή, όχι μόνο την επιθυμία να παραμείνει ζωντανό. Η πραγματική
ουσία της μητρικής αγάπης είναι η φροντίδα για την ωρίμανση του παιδιού και
αυτό σημαίνει να θέλει την απομάκρυνσή του από αυτήν. Μόνο η γυναίκα που αγαπά
πραγματικά, η γυναίκα που είναι πιο ευτυχισμένη όταν δίνει παρά όταν παίρνει,
μπορεί να είναι μια μητέρα που αγαπά, όταν το παιδί βρίσκεται στο στάδιο του
αποχωρισμού.
Εξίσου ένα σημαντικό κομμάτι της αγάπης, όμως, είναι και η φιλία. Με
τους πραγματικούς φίλους νιώθουμε αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Έχουμε
ηρεμία, ικανοποίηση για το παρόν και ελπίδες για το μέλλον. Εξευγενίζεται ο
χαρακτήρας μας, αναπτύσσονται τα ανώτερα συναισθήματα της αφοσίωσης, της
συμπάθειας και της ανιδιοτέλειας, ενώ βοηθάμε περισσότερο για την πρόοδο της
κοινωνίας. Επιπλέον, δε νιώθουμε ανία ή μοναξιά, η ζωή μας αποκτά κάποιο
ενδιαφέρον. Έχουμε ανθρώπους εμπιστοσύνης να μας βοηθούν σε μια άσχημη στιγμή
για εμάς, όπως ένα πρόβλημα υγείας, ένα επαγγελματικό ή οικονομικό πρόβλημα.
Συμπερασματικά, η έννοια της αγάπης αποτελεί θεμέλιο ζωής και έχει
αντίκτυπο σε όλες τις εκφάνσεις της. Όπως ενδεικτικά αναφέρεται στην Α’
Επιστολή προς Κορινθίους, του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι
ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν
καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της,
δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει
την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα
πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει». Πόσο
επιτακτικά αναγκαία, δυστυχώς και παράταιρα, ηχούν τα λόγια αυτά του Αγίου
Παύλου στην εποχή του τεχνολογικού ορθολογισμού και των απρόσωπων και επιδερμικών
σχέσεων!
Μαριάννα
